یک منبع آگاه در گفت‌وگو با همشهری از وجود انبوه توده‌های مرجانی در قسمت شمالی طرح توسعه بندر شهید بهشتی و در محدوده بازوهای در دست ساخت اسکله(دایک) خبر داد و گفت: با اجرای این طرح ، بخش عمده‌ای از مرجان‌هایی که در طرح انتقال دیده نشده‌اند، نابود می‌شوند.
وی افزود: به جز 2 ناحیه‌ای که از آن به‌عنوان زون یک‌و2 و نیز زون‌های A و B نام برده می‌شود در قسمت انتهای دایکی که در دست اجراست به‌ویژه در قسمت شمالی آن، انبوه لکه‌های مرجانی وجود دارد که با احداث این دایک و دایک دیگر و متصل شدن این دو به یکدیگر، جریان آب در محدوده قطع می‌شود و در نتیجه بخش عظیمی از مرجان‌ها نابود خواهند شد.
این درحالی است که انتقال مرجان‌ها از نقطه آغاز تا مرحله پایانی به پیمانکار واگذار شده است و بدیهی است پیمانکار درصدد اجرای پروژه در کمترین زمان است و اولویت اول آنها منافع خودشان است نه حفظ وصیانت از مرجان‌ها.
او ادامه داد: از آنجایی که فاینانس فاز اول این پروژه که 341میلیون دلار است هنوز تامین نشده و زمان کافی برای انتقال مرجان‌ها با ضریب اطمینان بالا وجود دارد، ضروری است سازمان حفاظت محیط‌زیست با اعزام کارشناس غواص به مناطق دیگری که در محدوده طرح توسعه قرار گرفته، زیستگاه‌های مرجانی را شناسایی و با تمهیدات لازم مانع نابودی این ذخیره‌گاه‌های ارزشمند دریایی شود.
این منبع آگاه با اشاره به اینکه وزارت راه متعهد شده است در قبال ساخت دایک و موج شکن 50 میلیون دلار فاینانس را بپردازد و تاکنون فقط همین مبلغ تامین شده است، تاکید کرد: در 195 هکتار از محدوده طرح توسعه بندر شهیدبهشتی زیستگاه‌های مرجانی وجود دارد که به‌دلیل پراکنده بودن لکه‌های مرجانی از دید مسئولان محیط‌زیست پنهان مانده است.
از سوی دیگر، دکتر محمدرضا فاطمی، مدیر گروه بیولوژی دریا، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، درباره طرح انتقال مرجان‌ها گفت: بر فرض موفق بودن طرح آزمایشی انتقال مرجان‌ها، نمی‌توان در این باره حکم کلی صادر کرد که انتقال مرجان‌ها به منطقه جدید موفقیت آمیز باشد زیرا در دراز مدت برآیند شرایط محیطی در منطقه تعیین‌کننده است.
وی افزود: ممکن است بر اثر یک توفان یا یک تغییر محیطی مرجان‌های منتقل شده نابود شوند. بنابراین 10 سال باید بگذرد تا مشخص شود که مرجان‌ها رو به رشد می‌روند یا اضمحلال و نابودی.
اما در عین حال سازمان حفاظت محیط‌زیست بنا بر مسئولیتی که برعهده دارد نباید اجازه دهد چنین روندی باب شود، به شکلی که برای هر طرحی بلافاصله راهکار انتقال صادر کنند. ما نباید جوامع اوج را از دست بدهیم و در عوض جوامع دست کاشت را که دارای پایداری محیطی نیست جایگزین آن کنیم زیرا اگر قرار بود در جایی اکوسیستمی به‌وجود بیاید طبیعت این کار را می‌کرد.
این استاد دانشگاه هشدار داد: جایگزین کردن اکوسیستم‌های مصنوعی به جای طبیعی زنگ خطری است که تبعات آن در آینده گریبانگیر کشور می‌شود کما اینکه در شمال کشور، درختان برگ سوزنی را جایگزین برگ پهن‌ها کردند که اکنون به معضلی تبدیل شده است. انتقال مرجان‌ها هم نمونه دیگری از جایگزین کردن زیستبومهای مصنوعی به جای طبیعی است
